Ονομάζομαι Δημήτρης και είμαι 73 χρόνων.

Η μητέρα μου είχε ψωρίαση αλλά δεν ήταν έντονη και δεν δώσαμε πολλή σημασία. Η ψωριασική αρθρίτιδα εμφανίστηκε στα 39 μου έτη με σύμπτωμα στον αφαλό. Πριν την διάγνωση φυσικά πήγα σε δερματολόγο και μου έδωσε κρέμες. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να εμφανίζονται βλάβες σποραδικά και σε άλλα μέρη του σώματός μου. Πήγα σε άλλον δερματολόγο (γιατί άλλαξα και πόλη), και μου το επιβεβαίωσε. Έτσι, αρχίσαμε τις αλοιφές και δοκίμαζα πότε το ένα και πότε το άλλο. Μετά από δυο χρόνια κορυφώθηκε η ασθένεια. Είχα γεμίσει βλάβες σε ολόκληρο το σώμα μου και το κεφάλι μου ήταν καλυμμένο με μια παχιά άσπρη κρούστα. Δεν μπορούσα να χτενιστώ γιατί μάγκωνε η χτένα και μάτωνε το κεφάλι μου. Είχα σοβαρό πρόβλημα πού να βρω να κουρευτώ, αν και εξηγούσα για την ασθένεια. Τελικά βρήκα μια κομμώτρια αλλά έβλεπα από το ύφος της ότι συνέχιζε να είναι επιφυλακτική και εγώ δεν αισθανόμουν καθόλου καλά παρόλο που έβαζα σκευάσματα στο κεφάλι μου. Στο σπίτι είχα άλλο σοβαρό πρόβλημα: γέμιζα όλο το σπίτι με λέπια όπου και να βρισκόμουν. Είχα την δικιά μου καρέκλα, την δικιά μου γωνία και καθόμουν πάντα πάνω σε ένα απλωμένο σεντόνι για να μαζεύονται εύκολα τα λέπια. Στο μεταξύ, συνέχιζα να πηγαίνω σε δερματολόγους χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ξαφνικά άρχισαν οι φοβεροί πόνοι στα γόνατα (μάζευαν υγρό) και στη σπονδυλική στήλη και τα νύχια μου είχαν ασπρίσει. Άρχισα να επισκέπτομαι τους ορθοπεδικούς. Έβγαζα ακτινογραφίες, βλέπανε τις αλλοιώσεις των οστών, τα οστεόφυτα της σπονδυλικής στήλης και δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν αυτές τις αλλοιώσεις. Τότε άρχισα τα παυσίπονα, τα αντιφλεγμονώδη και τις ενέσεις στα γόνατα. Ο χρόνος περνούσε χωρίς καμία βελτίωση και οι πόνοι χειροτέρευαν. Οι δραστηριότητές μου μειώθηκαν πολύ, και έκανα φοβερές προσπάθειες να συνεχίζω να εργάζομαι. Έτσι πέρασαν δέκα χρόνια, ανάμεσα σε δερματολόγους και ορθοπεδικούς, με φάρμακα και ακτινογραφίες.

Τυχαία συνάντησα έναν γνωστό, με τα ίδια συμπτώματα και μου είπε ότι πηγαίνει σε ρευματολόγο σε νοσοκομείο και με την θεραπεία που κάνει έχει μεγάλη ανακούφιση. Αποφάσισα να πάω κι εγώ. Το 2004 άρχισα την θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες για τέσσερα χρόνια. Είχα μεγάλη βελτίωση, δεν είχα πόνους και το δέρμα μου άρχισε να επανέρχεται στα φυσιολογικά. Στο χρονικό διάστημα αυτό άρχισα να παχαίνω και έβαλα 13 κιλά, παρά τη δίαιτα.

Έπειτα από μία ένδειξη που είχα στον προστάτη, με τον ουρολόγο αποφασίσαμε να διακόψουμε το βιολογικό παράγοντα έπειτα από συνεννόηση και με τον ρευματολόγο. Τότε άρχισα να χάνω κιλά.

Ζήτησα από τον ρευματολόγο να συνεχίσουμε την θεραπεία, αλλά μου ζήτησε την συγκατάθεση του ογκολόγου. Καταλήξαμε σε αλλαγή θεραπείας, και πλέον η αγωγή μου είναι με χάπια, και μέχρι σήμερα είμαι σχετικά καλά. Ωστόσο έχει αγκυλώσει όλη η σπονδυλική μου στήλη κι ο αυχένας μου. Με πολλή προσπάθεια σκύβω να πάρω κάτι ή δεν το μαζεύω καθόλου. Τα παπούτσια μου είναι χωρίς κορδόνια και έχω ελαφριά αγγειοποιητική μορφή. Τώρα που σκέβρωσα σχεδόν δεν πονώ.

Δημήτρης