Ονομάζομαι Γεωργία,

Eίμαι 37 ετών και διαγνώστηκα με ψωρίαση στα 8 μου χρόνια. Το σώμα μου ήταν γεμάτο σημάδια και σε κάποια σημεία οι πλάκες ήταν έντονες, ερυθρές ή με αίμα, εκεί που το δέρμα εμφάνιζε πληγές. Δυστυχώς, πολλοί πίστευαν ότι έχω κάτι μεταδοτικό και είχαν τον φόβο μην κολλήσουν. Η αγωγή που μου έδωσε τότε ο γιατρός, δεν βελτίωσε σημαντικά την κατάστασή μου, ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας μου. Στα 20 μου χρόνια, εμφάνισα και ψωριασική αρθρίτιδα. Είχα έντονα συμπτώματα, με πόνο στις αρθρώσεις και πρωινές δυσκαμψίες. Όλα αυτά τα χρόνια έχω λάβει πολλές διαφορετικές θεραπείες και διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα, ενώ παράλληλα υποβάλλομαι σε συνεχείς αιματολογικές εξετάσεις. Η πάθησή μου έχει υφέσεις και εξάρσεις, ανάλογα με την εκάστοτε θεραπεία. Η οικογένειά μου κι εγώ βιώσαμε κοινωνικό αποκλεισμό εξαιτίας της ασθένειάς μου. Έζησα τον σχολικό εκφοβισμό, όταν δεν υπήρχε καν ως όρος. Έχω βιώσει εξαιρετικά έντονη σωματική, ψυχολογική και οικονομική ταλαιπωρία. Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια δεν έκρυψα ποτέ τα σημάδια μου και ας μου προκαλούσαν κάποιες φορές ντροπή και ανασφάλεια. Τίποτα, δεν μου στέρησε το δικαίωμα να ζω. Αυτό που θέλω να περάσω ως μήνυμα σε όλους τους ασθενείς με ψωρίαση είναι ότι τίποτα δεν πρέπει να μας περιορίζει ώστε να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Η επιστήμη έχει κάνει τεράστια βήματα και υπάρχουν πια πολλές νέες θεραπείες, οι οποίες σε συνεργασία με τους θεράποντες ιατρούς θα δώσουν λύσεις για να καταφέρουμε να διαχειριστούμε καλύτερα την ασθένεια. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, ελεύθερα για αυτήν την νόσο και ας μάθουμε επιτέλους να την ελέγχουμε, αντί να ελέγχει αυτή εμάς.